محمد جویباری، مدیرمسئول تیرنگ
آقاجان!
بارها به بیانات شما در مراسم ارتحال امام خمینی بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی (ره) در خصوص فقدان رئیس جمهور شهید گوش دادم و هربار دلسوخته تر شدم…
اکنون یکسال است که در سوگ رئیس‌جمهور مردمی‌مان، آن سید ساده‌زیست و خادم ملت، دل‌هایمان آتش گرفت. بغضی عمیق گلویمان را فشرد و اشک، مجال سخن را از ما ربود.
سال‌ها از زبان شما شنیدیم که مسئول، باید خدمتگزار مردم باشد؛ که معیار انقلابی بودن، کار برای خدا و مردم است نه شعار دادن.
و چه کسی مصداق روشن این معیارها بود جز شهید سید ابراهیم رئیسی؟
او که با همه وجود در میدان خدمت ایستاد، با تنی خسته اما دلی امیدوار، از کوه و بیابان گرفته تا مرز و محروم‌ترین روستاها، آمد تا دست محرومان را بفشارد، زخم‌های مزمن را مرهم نهد و از حق مردم دفاع کند.
آقاجان!
فرمودید که مظلومیت برخی از انقلابیون، پس از شهادتشان تازه آشکار می‌شود…
و امروز، چه تلخ و سنگین است این مصداق!
در روزگاری که برخی‌ها در بزنگاه‌ها چشم به میز قدرت دوخته بودند، او چشم به آسمان و دل در گروی رضایت ولی و مردم داشت. نه در شعار، که در عمل، مرد میدان بود؛ مردی از جنس مردم، مردی از جنس انقلاب.
شهید رئیسی تنها رئیس‌جمهور نبود، نماد یک سبک مدیریت انقلابی بود؛ سبک جهادی، مؤمنانه و متواضعانه.
و ما امروز، در فراق او، نه تنها سوگواریم، که بیش از همیشه مسئولیم.
مسئولیم تا راهش را ادامه دهیم؛
تا در دفاع از آرمان‌هایش و در رساندن ندای عدالت‌خواهی‌اش به گوش تاریخ، لحظه‌ای سکوت نکنیم.
آقاجان!
شما فرمودید: «راه شهیدان باید ادامه یابد».
ما نیز با افتخار و دردمندی، عهد می‌بندیم که صدای مظلومیت این شهید بزرگوار را خاموش نکنیم؛
تا ظهور، بر خط امام و شهدا، بر مدار ولایت، با شما بمانیم.
سلام و درود خدا بر سید شهیدان خدمت، رئیس‌جمهور مؤمن، انقلابی و مردمی، آیت‌الله رئیسی (ره)
و یاران شهیدش…
