تیرنگ نیوز- سرویس اقتصاد: امروز 25 مهر برابر با 17 اکتبر به روز جهانی ريشه كنی فقر نامگذاری شده است. این روز در سال ۱۹۹۲ رسما در سازمان ملل متحد ثبت گردید و به دلیل اهمیت موضوع، مورد توجه همه کشورهای جهان قرار گرفت.
در اینکه فقر و نابرابری های اقتصادی همواره یکی از اساسی ترين معضلات جوامع بشری در دوره های مختلف است، تردیدی نیست تا جایی که می توان گفت فقر در طول تاریخ، ریشه دار ترين مشكلات و بدترين دردهای زندگی انسان را موجب شده است.
علیرغم اینکه شاهد پیشرفت و توسعه علم، تکنولوژی و جواعم بشری هستیم اماهمچنان از کاهش آمار فقر جهانی خبری نیست و در اثر بهره کشی ها و ظلم های برخی کشورهای قدرتمند همچنان آمار فقر در حال فزونی است.
بر اساس آمارهای جهانی از مجموع 180 کشورهای جهان تنها 25 کشور از بالاترين درآمد برخوردار هستند و توانستند بر فقر نسبی فائق آیند. مابقی کشورها کماکان کمتر و بیشتر با این معضل دست به گریبان هستند.
کشور ما علیرغم برخورداری از منابع خدادای فراوان و کم نظیر و درآمد سرانه متوسط در اثر برخی سوءمدیریت ها، تهدیدها و تحریم های همه جانبه در طول 4 دهه گذشته متاسفانه نتوانسته است در بحث مبارزه با فقر مطابق برنامه های از پیش تعیین شده حرکت کند و در جایگاه واقعی خود قرار گیرد.
تحریم ها و عدم مراودات جهانی، موجب کاهش شدید ارزش پول ملی، گرانی های متوالی و تورم حدود 50 درصد شده و اقتصاد کشور را شدیدا تحت تاثیر قرار داده است. به طوری که بر اساس آمارهای منتشره بیش از 40 میلیون نفر از جمعیت ایران در زیر خط فقر نسبی قرار دارند و هر روز شاهد کاهش یا حذف اقلام اساسی زندگی و کوچک تر شدن سفره های آنها هستیم.
همین که خط فقر در ایران در سالجاری 11 میلیون تومان اعلام شده و حداقل حقوق کارگری 3.5 میلیون تومان است، خود گویای همه چیز است و هرگونه توضیح و توجیهی، غیرمنطقی و اضافه به نظر می رسد.
البته قصدمان سیاه نمایی و ایجاد نا امیدی در میان مخاطبانمان نیست و صرفا تحلیل فضا و بیان واقعیت های موجود اقتصادی است تا به برنامه های صحیح و راهکارهای درست منتج شود.
هرچند همین حالا نیز درمقایسه با برخی از کشورهای منطقه، ایران از وضعیت بهتری برخوردار است، اما اصل حرف ما این است کشوری با این همه منابع مختلف، اساسا باید در جایگاه به مراتب بهتری قرار داشته باشد.
استان مازندران نیز در جمع استان های کشور دقیقا وضعیتی شبیه ایران در منطقه و جهان دارد علیرغم همه منابع و ظرفیت ها در جمع استان های متوسط کشور از لحاظ درآمد قرار دارد و از برخی سوء مدیریت ها و بی برنامگی ها رنج می برد.
مطمئنا یکی از عوامل مهم ریشه کنی فقر، ریشه کنی بیکاری است و تا زمانی این معضل در کشور و استان ما مرتفع نشود نباید به ریشه کنی فقر امیدوار بود.
همان طور که به تازگی سردار نقدی معاون هماهنگ کننده سپاه در سفر به مازندران بیان کرده است «مازندران با داشتن ظرفیت های فراوان و موهبت های خدادادی نباید حتی یک بیکار داشته باشد بلکه باید کارگرپذیر باشد و از جاها و مناطق دیگر برای اشتغال به این استان سفر کند، چون در مازندران این ظرفیت وجود دارد که در محیطهای کوچک خانگی نیز اشتغال کوچک، دامداری، پرورش زنبور عسل، بلدرچین، پرندههای زینتی و گوشتی و غیره در استان تولید شود. در طبیعت بکر مازندران با نهرهای بکر و آب فراوان که بلااستفاده مانده است میتوان میلیونها قطعه طیور و یا ثروت تولید و برای عرضه آن به بازار اقدام کرد. اگر با شیب ملایم و روش منطقی با کسب آموزش و تجربه و یادگیری میدانی شروع کنیم و تجربه فروش و بازاریابی کسب شود، هیچ شغلی دچار شکست نمیشود/ به نقل از مهر».
اگر بخواهیم نگاهی جامع و کشوری به موضوع داشته باشیم شرایط کشورما نیز شبیه وضعیت مازندران است و ظرفیت های عظیمی مورد غفلت گرفته شده و می شوند بنابراین می طلبد با شناخت پتانسیل ها و برنامه ریزی صحیح برای بهبود وضعیت کشور اقدامات شایسته ای انجام داد.
البته در گام نخست باید بپذیریم که مقابله با فقر و عوامل متعدد آن، نیازمند یک برنامه جامع و فوری است و این محقق نمی شود مگر اینکه ابتدا یک تعریف جامع از فقر در کشور، وجود داشته و اطلاعات دقیقی از گسترش فقر درکشور در دسترس باشد.
در این صورت می توانیم در قالب برنامه ای واحد و یکپارچه عمل کرده و با اجرای مصوبات و تصمیمات مدنظر به توان و تولید داخل تکیه کنیم و موانع و چالش های موجود را از سر راه برداریم.
